Voor-NIWA en 90 jaar Noord-Zuid Nieuwkoop

Van oorsprong was de voor-NIWA soort een onderlinge voorbereiding van leden van Noord-Zuid Nieuwkoop op de NIWA, een zeilevenement dat, wederom volgen de overlevering, een week lang duurde. Een andere mythe was dat wie de NIWA won dat jaar geen kampioen zou gaan worden. 

Al jaren staat de voor-NIWA open voor alle 16m2-zeilers. In totaal zagen we tien schepen aan de start, waarvan drie ‘van buiten’. Is dat veel, is dat weinig? Zeg het maar…. 

Kaj Moorman bewees zich in elk geval als de zeiler met het beste geheugen. Verspeelden wij tijdens de laatste wedstrijd van het Vrijbuiterweekeind op de laatste twintig meter naar de finish onze derde plek in het eindklassement, die vervolgens toeviel aan Kaj Moorman, ik was er daarna snel bij om Kaj te herinneren aan zijn verplichtingen voor het schrijven van een verslag. Zo geschiedde ook tijdens de voor-NIWA, maar dan omgekeerd.  

De vereniging Noord-Zuid Nieuwkoop viert in 2025 haar 90-jarige bestaan. Juist op de zaterdag in het weekeinde van de voor-NIWA was er een groot feest in en rond het clubhuis met een bbq, diverse muziekbands en veel gratis bier. Circa 100 mensen verschenen. Veel dames kwamen in hun mooiste kleed. Het was reuze gezellig en een drukte van jewelste.  

Wat is er te zeggen over de wedstrijden?  

Laat ik om te beginnen zeggen dat ik schrijf in mijn hoedanigheid van deelnemer en wedstrijdzeiler. Zou ik de pet van wedstrijdleider opzetten, dan zou de verslaglegging er wellicht anders uitzien. Ik weet dat Rien en Adriaan op het water het beste met ons voor hebben. Daar is niets op af te dingen. Ik ken hun speelruimte en randvoorwaarden. Even snel een spreader verleggen, komt je op Nieuwkoop te staan op een reprimande van een heuse boswachter van Natuurmonumenten. De vrijwilligers staan (ook hier) niet te dringen bij het startschip of de rescue. Het zou het leven van menige wedstrijdorganisatie zo veel makkelijker maken! Ze verdienen dus respect, bewondering en compassie, deze vrijwilligers. 

Makkelijk was hun werk allerminst. Op zaterdag ruimde de wind a-systematisch. Draait hij door? Komt hij terug? In het algemeen bleek de bakboordklap een stuk langer dan die stuurboord. Maar onder de bomen gaan varen, dat wil je op Nieuwkoop ook niet. De inzet was tweemaal op-en-neer. Ongeveer een half uur varen bij 3-4 Bft. De eerste wedstrijd deden we leuk mee. Stukje bij beetje begin ik de optimale trim van mijn nieuwe zeil te vinden. Dat zeil lijkt voor geen meter op eerdere zeilen van dezelfde maker en al helemaal niet op dat van een bevriende concurrent. Langzamerhand begin ik te geloven dat er helemaal geen goed of slechte 16m2-zeilen bestaan. Het belangrijkste lijkt of jij als zeiler in staat bent om het geheim van het zeil te decoderen. Sommige zeilen hebben eenvoudige codes. Andere lijken niet te kraken. Op het laatste kruisrak naar de finish viel in de eerste wedstrijd het geluk een beetje in onze schoot. Geert & Hanny Geelkerken maakten achter ons al vrij snel na laatste boei een slag over stuurboord. Oma Hanny vol in de trapeze. Voor wat dat natuurlijk betekent. Ik dacht, het zal toch niet zijn dat die twee samen een hoek in duiken en ging mee. Daarbij zette ik tevens de aanval in op Ewoud en Johan die op plek 1 en 2 lagen en stug door bleven gaan over bakboord. Waar twee vechten om een been …. 

Het was lang geleden dat ik een wedstrijd gewonnen had. Voor mijn nieuwe vaste bemanning Nils Jannichsen was dat een nieuwe ervaring in de kwadraat.  

De tweede wedstrijd was voor de routiniers Ewoud en Anne Krens. Kaj en Iris deden goede zaken en Otto en Eveline waren ons vlak voor de finish net te snel af. 

Over de derde wedstrijd heb ik weinig te vertellen. Lag ik over bakboord dan zag ik voor mij alleen maar schepen die over bakboord 20 graden hoger voeren dan wij. Lag ik over stuurboord dan exact hetzelfde. Zo maak je heel veel meters, maar win je nooit een wedstrijd.  

Tijdens de vierde race hervonden Johan en Andrea zichzelf. Ik herinner mij dat ik in het laatste kruisrak over bakboord doelgericht naar een groot windveld toe voer. Klaas ’t Hoen wilde kennelijk niet in onze vuile wind en draaide. Bij de finish was hij ons 50 meter voor.  

De laatste wedstrijd op zaterdag was het gewoon lekker trapezeweer. Het zonnetje kwam erbij en de temperatuur ging boven de 23 graden. Wat wil een zeiler nog meer? Ik genoot van de omstandigheden, van mijn fokkenist in de trapeze en van de hervonden bootsnelheid. De Schwung is weer terug. Daar doe je het voor. 

Over de laatste en enige wedstrijd van zondag wil ik eigenlijk geen woord kwijt. Voor ons was het een opeenstapeling van onheil. De wind kakte er op het laatst ook nog eens uit, sloeg uiteindelijk 180 graden om, waardoor wij na anderhalf rondje varen pas twintig minuten na de winnaar het comitéschip met vlag S bij de benedenste gate, die inmiddels in een bovenboei was veranderd, bereikten. Wat er voorin allemaal gebeurde, bleef ver buiten onze waarneming. Wie niet tegen verliezen kan, moet geen wedstrijdsport willen bedrijven. Op Nieuwkoop zijn er veel zeilers die jou kunnen laten ervaren hoe verliezen voelt. Maar of je nu komt om te winnen of verliezen, bij Noord-Zuid ben je altijd welkom. Op dus naar de NIWA en de Culisail. Met meer deelnemers. 

Klik hier voor de uitslagen.